1- كيسه‌هاي پارچه‌اي يا پاكت‌هاي كاغذي كه در گذشته نيز مرسوم بوده استفاده كنيم.

2- به جاي بطري‌هاي پلاستيكي، از بطري‌هاي شيشه‌اي استفاده كنيم كه با شست و شوي مناسب، مي‌توان مدت زمان طولاني از آن‌ها استفاده كرد.

3- مواد پلاستيكي را جمع‌آوري كنيم و آن‌ها را براي توليد محصولات جديد به مراكز بازيافت تحويل دهيم.

4- به بازيافت قطعات كامپيوتري توجه كنمي چرا كه اين قطعات امروزه در حال تبديل شدن به يك بحران هستندو پاور و كيس از مهم‌ترين قطعات كامپيوترند كه مي‌توان آن‌ها را بازيافت كرد اما متاسفانه شيوه بازيافت قطعات كامپيوتري در ايران به هيچ وجه شباهتي به نوع جهاني آن ندارد. در ايران فقط ورق آهني از آن‌ها جدا شده و به فروش مي‌رسد و ديگر بخش‌هاي پلاستيكي اين قطعات به حال خود رها مي‌شوند! در حالي كه در دنيا شركت‌هاي سودآوري وجود دارند كه كارشان بازيافت توليدات ديجيتالي است.

5- توليد و طراحي بسته‌بندي‌هاي جديد غيرپلاستيكي راه‌حل‌ ديگري است. در اين صورت براي حمل كالا ديگر نيازي به استفاده از كيسه‌ نيست.

6- راه ديگر استفاده از پليمرهاي گياهي در توليد مواد پلاستيكي و ظروف يك‌بار مصرف است كه علاوه بر حفظ سلامت انسان براي محيط زيست نيز مشكلي به وجود نمي‌آورند. مواد پلاستيكي به مدت زمان بسيار طولاني براي تجزيه شدن و بازگشت به طبيعت نياز دارند اما اين زمان براي پليمرهاي گياهي حدود شش ماه است. كه خوشبختانه اين نوع ظروف و مواد پلاستيكي در كشور توليد مي‌شود.

7- سعي كنيم حتي‌الامكان مواد خوراكي را به صورت كلي و فله‌اي بخريم چرا كه با اين روش به دفعات مكرر از كيسه‌هاي پلاستيكي استفاده نمي‌كنيم.

8- يك پيشنهاد هم براي كساني كه به فعاليت‌[اي اجتماعي علاقمند هستند؛ اين افراد مي‌توانند به عضويت گروه‌هاي حفظ محيط زيست در آمده و هر چند وقت يك بار به پاک‌سازی محيط اطراف زندگي خود بپردازند. مانند گروه‌هاي خودجوشي كه اقدام به پاک‌سازی كوه يا ساحل دريا از زباله‌ها از جمله پلاستيك، مي‌كنند.

منبع: نشريه تندرستي شماره 14 نيمه دوم ارديبهشت ماه 1390